De laatste maanden ben ik veel bezig met “het zendingsbevel” van Jezus. Zie de prachtige woorden uit Matteus 28:18-20 “Jezus kwam op hen toe en zei: ‘Mij is alle macht gegeven in de hemel en op de aarde. Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb. En houd dit voor ogen: ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.'”
Hier is veel over te zeggen en daar hoop ik dit blog o.a. voor te gebruiken.
Het valt me op dat er de laatste jaren steeds meer voorbeelden bekend worden van ‘ga heen en vermenigvuldig u’. Het betreft dan meer gedachtengemeenschap dan geslachtsgemeenschap maar het resultaat is in beide gevallen: groei. Bij een aantal kerken in de slipstream van Mike Breen, Peter Farmer en Neil Cole kent de aanwas van niet-christenen een sterke vermenigvuldigingsfactor. Ze groeien soms exponentieel.
Alle reden om wat nader in te zoomen op de aanpak van deze inspirators. Dat wil ik in drie blogs doen:
- Op zoek naar de onderbouwing
- Op zoek naar de multiplier
- Op zoek naar de eerste stappen in de Nederlandse context
Nu dus aandacht voor de argumenten achter Organic Church. De achtergronden vind je in de vier boeken die onderaan dit blog vermeld staan.
Bijbelse grondlijnen
Kenmerkend voor de beweging rond Organic of Simple Church is het incarnatiemotief. Het volgen van Jezus impliceert dat ze net als Hij zich willen manifesteren in de wereld. Jezus ging er altijd op uit. Hij was present.
Zo wil de Organic Church ‘vlees worden’ in de buurt. Geen mensen naar de kerk brengen maar de kerk in mensen brengen (Breen) of de kerk in mensen vinden (Cole en Farmer). Het volgen van Jezus betekent dat bewogenheid met outcasts een belangrijk element van hun benadering is.
Daarnaast is het al genoemde ‘zendingsbevel’ leidend. Ga dus (in de geruststellende en appellerende wetenschap dat Hij leidt) op weg en maak alle volken tot zijn discipelen. ‘The Great Commission’ wordt serieus genomen en zo geïnternaliseerd dat het wel tot externalisatie moet leiden.
Het valt me in gesprekken (ook met mezelf) op dat dit internalisatieproces bepaald niet vanzelfsprekend is. De volgende tegen- en naastwerpingen vliegen me dan om de oren:
- De zendingsopdracht is een roeping voor specialisten en dus niet voor mij;
- God vraagt slechts dat ik bid en geld geef aan missionaire doelen;
- Deze opdracht gold slechts voor de startfase van de kerk;
- Geboden en opdrachten zijn ‘dus’ hooguit richtinggevers, omdat met de komst van Jezus de wet vervuld is;
- Net als het Liefdegebod en de Bergrede kan ik deze opdracht toch niet waarmaken, dus heeft het ook geen zin om er aan te beginnen;
- We moeten stoppen met dat activistische gedoe. Jezus was een man van inkeer en spiritualiteit. Als Hij me roept is het vroeg genoeg.
De vier genoemde schrijvers kennen deze bezwaren maar ze spelen amper een rol. Het is ‘simple discipleship’: eenvoudig doen wat Jezus deed en vraagt. Het lijkt me – helaas – terecht. Ik zou graag willen dat ik de grote geboden van Jezus zou mogen relativeren, maar wil iemand mij helpen om dit ook Bijbels te onderbouwen?
Een tweede Bijbels motief vinden de schrijvers in de missiemethodiek zoals Jezus die in Matteus 10 en Lukas 10 zelf introduceerde. Iedere auteur legt daarbij zijn eigen accenten maar de overeenkomsten zijn vooral opvallend (voor Chan is Matteus 10 slechts een element uit een totaalplaatje over missie according to Jesus). Ik noem er twee:
Het voorbeeld van Jezus wordt normatief opgevat. Het wordt gelezen als basismodel voor missie.
Daarnaast komen verschillende ingrediënten bij meerdere schrijvers terug.
Cole ontleent aan Matteus 10 vijf principes Practice of Prayer (smeek bijv. dagelijks God om meer werkers in het Koninkrijk, a la Lukas 10:2b), Pockets of People (ga naar plaatsen – oikos – waar bereidheid is, waar de Geest je heen stuurt), Power of Presence (ga niet uit van eigen leiderschap maar van eigen discipelschap en laat je leiden en ontleen daar de kracht aan), Person of Peace (de sleutelpersonen in de gemeenschap die je wilt bereiken) & People of Purpose (laat de nieuwe kerk geleid worden door hun eigen mensen). Farmer voegt hier nog aan toe dat je moet rekenen met (nee: op) Persecution. Vervolging volgt op navolging. Mike Breen benadrukt daartoe het belang van karakterontwikkeling als eerste filter voor (zelf)selectie van church planters.
Als derde Bijbelse bron verwijzen ze allemaal naar de bekende tekst van Paulus aan Timoteüs. In 2 Tim 2:2 lees je: “Geef wat je in aanwezigheid van velen van mij hebt gehoord, door aan betrouwbare mensen die geschikt zijn om anderen te onderwijzen.”
Hier vind je de vermenigvuldigingsformule van het Koninkrijk.
Cultuuranalyse
De auteurs benadrukken alle vier de noodzaak van een missionaire benadering door iedere christen in het Westen. Of het nou om Amerika (Chan, Cole & Breen) of Engeland (Breen & Farmer), ‘Christendom’ is nogal passé. En tegelijk hunkeren velen naar meer spiritualiteit en zijn de velden wit om te oogsten (zoals blijkt uit de vele voorbeelden die de boeken nog inspirerende maken).
De vraag of de Nederlandse cultuur in dezelfde mate open staat voor de ‘Organische Kerk’, hoop ik een derde blog over dit thema te bespreken.
Traditionele kerken
Een laatste grond voor de Multiply Movement (zoals Organic Church zichzelf afficheert) vinden ze in een gedeelde desillusie m.b.t. de ‘traditionele kerk’.
Breen, Cole, Farmer en Chan spreken met veel liefde over de traditionele kerken. Juist deze liefde leidt tot moeite. De kern van de kritiek is simpel maar verstrekkend: vrijwel geen enkele kerk is daadwerkelijk bezig met de grote zendingsopdracht. Ze maken geen discipelen; ze gaan er niet op uit; ze binden amper hun eigen jongeren; ze investeren in gebouwen ipv in levende stenen; ze zien niet om naar de outcasts zoals Jezus deed. Het harde oordeel: veel kerken bestaan voor zichzelf.
Tot slot
Cole geeft een perspectiefvolle notie ‘in gesprek met’ Spurgeon: When I was a kid, we used to have a travel game called Connect the Dots. By connecting each dot in the proper order, even the least creative person can become an instant artist. I want you to connect the dots in the Great Commission mentioned in Matthew 28:18–20. Jesus begins with this: “All authority in Heaven and Earth is with me.” He ends with “I am with you.” Now connect the dots: all power of heaven and earth goes with you wherever you go. Wow. That is something to consider.
C. H. Spurgeon, the great preacher of nineteenth-century England, was once preaching on this passage and made an observation that is worth repeating: “You have a factor here that is absolutely infinite, and what does it matter what other factors may be? ‘I will do the best I can’ says one. Any fool can do that. He that believes in Christ does what he cannot do, attempts the impossible and performs it.”
We must not forget this. The enemy is hoping that we will not realize this important truth, because he is vulnerable to us when we learn it. Jesus’ promise is for all who follow Him.
Literatuur:
Mike Breen
Multiplying Missional Leaders
From half-hearted volunteers to a mobilized Kingdom Force
3DM, 2012 – www.weare3dm.com – ISBN 978-0-9846643-1-3
Francis Chan (with Mark Beuving)
Multiply
Disciples making Disciples
David C Cook, 2012 – www.multiplymovement.com – ISBN 978-0-7814-0823-3
Neil Cole
Organic Church
Growing Faith Where Life Happens
Jossey-Bass, 2005 – http://www.cmaresources.org/organicchurch – ISBN 978-0-787981297
Peter J. Farmer & Tim Nash
Pioneer Mission
The travel guide for missional adventures
Newforms Resources, 2011 – www.newformsresources.com & www.simplechurch.co.uk – ISBN 978-1-4475-6149-1
Leadership, Stewardship & Discipleship 